PCC deel 2. Groei en Bloei
Door Ineke Bosman
PCC ontwikkelde zich van een geïnspireerd maar soms ook angstaanjagend kolkend bergstroompje tot een mooie wijde rivier. Zonder enige twijfel stond PCC sinds 1997 stevig op de kaart!
Ik presenteer de geschiedenis van dit tweede tijdperk tot 2010, wanneer de verantwoordelijkheid aan Ab en Jeanette van Galen wordt overgedragen, in de vorm van een collage uit mijn oude jaarverslagen. Deze verslagen zijn bij de webmaster op te vragen en geven een mooi gedetailleerd beeld van de groei en bloei van PCC, inclusief de Shalom Special School die in 1997 door PCC werd opgericht.
Hier volgt een schilderij van foto’s en woorden:
1998 …’Shalom Special School’ eerste schooltermijn. 34 leerlingen, 5 in geïmproviseerde slaapzalen, ook de schoolgebouwen zijn geïmproviseerd. .. alle lopende kosten betaald door PCC. Vergaderingen met de ouders over de kritieke financiële positie van onze nieuwe school leiden tot interessante discussies maar tot weinig concrete actie! … omdat Bob en Ineke hun verblijf in Ghana afwisselen met bezoeken aan Amerika en Nederland wordt het gemakkelijker contact te maken met donateurs…
Hand in Hand begon dit jaar met 9 kinderen en eindigde met 8 verzorgers en 16 kinderen! Martin is de leider… grote familie, teambuilding is de grote uitdaging voor onze gemeenschap .. .liefdevolle en betrouwbare spirit komt niet uit Pandora’s box maar moet telkens weer bevestigd als ze haar nederige gezicht laat zien. Deze spirit is waardoor mensen worden gedreven en deze spirit zorgt voor het welzijn van onze bijzondere kinderen… Deze onorthodoxe manier van management is een geleidelijk proces met ups en downs…volste vertrouwen in goede uitkomst door de spirituele basis van onze familie… Voorlopig is ons huis vol! … Papa Robert liedjes zong met de kinderen werd een container op het PCC-terrein binnengereden. Daan en vrienden … Alice, oud vrouwtje met haar kromme rug, ernstig ondervoed … Cynthia net als Alice in de steek gelaten. Andrea, Rüdiger en Susan vrijwilligers … zwembad voor de kinderen, geweldig therapeutisch ding, gedoneerd door Yvonne en Marcel … het spaargeld van overleden dochter Femke … kleine jongen van school weggelopen en drie dagen zoek… een beschermmuur bouwen! 30 oktober Amma, een miniatuur-kind, vier jaar oud slechts 14 pond… Kerstmis speelde Osei Kerstman en begeleidden de verzorgers het kerstspel ‘De geboorte van Jezus’.
1999: Solomon gestorven, iedereen heeft gedanst… dagelijkse kosten van Shalom School overgenomen door de Ghanese regering… twee verpleegkundigen van het ziekenhuis, Rebecca en Galileo, bezoeken PCC wekelijks voor hygiëne en zorg kinderen… Een gastenverblijf gebouwd en huizen voor leraren… Emmanuel komt zorgen voor Robert. Osei is nu de coördinator, Ineke de algemeen directeur en Bob de financieel directeur.
2000: Zes kinderen erbij. 21 kinderen! Nu echt vol…! Philomena, overgebracht uit CapeCoast, een aanstekelijke lach en zeer ontspannen…. begin van het nieuwe millennium leed de lieve Yaw Balloon aan een epileptische aanval en verloor al zijn voortanden… maanden daarna zijn hand voor zijn mond als hij mensen zag… verpleegsters uit het psychiatrisch ziekenhuis Accra bezochten ons om ideeën uit te wisselen… In Ghana een reputatie als voorbeeld van hoe een goede leefomgeving te creëren…
2001: Toch nog vijf nieuwe kinderen. Abena uit het psychiatrisch ziekenhuis in Accra, een volwassen vrouw die tussen de kinderen zat omdat ze of over het hoofd was gezien of behulpzaam was met de kleintjes. Abena huilt veel, ‘mama’…moederen over de kleinere kinderen. We zagen haar eens proberen borstvoeding te geven aan Amma, die dat eigenlijk wel leuk vond! … Met onze prachtige kinderen, onze heerlijke natuur, onze zes gastenverblijven en een vriendelijke hostess zijn we een aantrekkelijke plek om te bezoeken… Baffo dit jaar benoemd tot directeur inkomen genererende projecten… Kofi Asare entertainde ons tijdens alle feestjes met zijn ‘Koko de Clown’-act. Innocencia is deze dagen in staat een liedje te zingen, Kwame en Amma hebben een dansact en Kofi en Papa Robert doen de ‘Nkoranza my Home Town’-song. Kojo Evans heeft zijn daboo-daboo-dance.
2002 Weer vijf kinderen erbij. ..aanvraag beschutte werkplaats ligt bij de Nederlandse Ambassade….ook het idee voor een internetcafé, om geld voor ons project te genereren … Zacharia en Peter Yaw komen in de werkplaats werken. Mariellla arriveerde in februari… gevonden in een kamer naast het lichaam van haar overleden vader…, zo vertelden buren tegen de politie. Haar moeder weggevlucht richting Burkina Faso. … bij ons als een levende dode. Ze wilde niet eten, niet bewegen, de enige activiteit een constant knarsen van haar tanden. …we gaven haar de liefste van onze verzorgers en het beste voedsel. Maandenlang in hongerstaking en tot tweemaal toe naar het ziekenhuis…geleidelijk weer aan het eten en begon ze wat aan te sterken. Ze is nog steeds stil .. Araba een ernstige inwendige bloeding .. University Hospital in Kumasi waar men de diagnose levercirrose …dapper meisje, naait weer placemats en tafelkleden om een zakcentje te verdienen…
2003 Araba was 14 jaar oud toen ze overleed. Bloedtransfusies… onder onze ogen wegglijden. Ze overleed met een glimlach op haar gezicht. Verzorgers en kinderen stonden aan haar bed. Sommige baden voor haar, andere zaten er stilzwijgend… het lichaam van Araba naar huis teruggebracht, witte kleding voor de nachtwake en de begrafenis de volgende dag. Het was een wonder hoe ze kon lachen en liefhebben, en hoe ze die eigenschappen in eenieder van ons kon oproepen… begroetten we vreugdevol twee nieuwe kinderen: Joyce en Pakor. Het projectvoorstel ‘internetcafé’ goedgekeurd… beschutte werkplaats eveneens gedeeltelijk geïmplementeerd. De Nederlandse Ambassade schonk ons een eerste termijnbedrag van 90,000,000 Cedis. Hiervan werden de werkplaats, een slaapzaal, de zomerhut en de boerderij gebouwd… nieuwe ‘Norghavo-vrijwilliger’ heeft met onze jongens op de boerderij gewerkt.
2004 Ahmed van een weeshuis in Tamale op 3 februari, Liza uit Kumasi op 2 december, en Emanuella uit Nkoranza op 21 december. Joyce zal Emanuella als haar ‘derde kind’ verzorgen… tien dagen oud toen ze door haar ouders werd verstoten. Ellen coördineert de beschutte werkplaats. Ze blijft in ieder geval gedurende 2005 bij ons, hopelijk langer. Van de nu 21 personen uit de werkplaats komen er 15 van buiten onze gemeenschap. Doris, Abena D., Augustina, Afia, Suzie, Abegail, Amoakowaah, Charles, Latif, Kwame Nkrumah, Kofi, John F, Kumi and Yaw Johnson. De werkplaats-deelnemers van buiten Nkoranza verblijven ’s nachts in slaapzalen en gaan in vakanties naar huis. Het ‘Araba Memorial Internet Café’ opende in april. Het is duidelijk dat onze bezoekers blijkbaar geraakt worden door de eenvoudige maar blije uitstraling van onze gemeenschap. Veel bezoekers keren terug en worden vaste vrienden. Onze kinderen vormen door hun ontwapende spontaniteit het hart van deze aantrekkingskracht.
2005 Nog eens zes kinderen erbij. Ellen Seldenthuis (beschutte werkplaats, vrijwilligers) en Emanuel (kind-ontwikkeling) gevraagd lid van de board te worden. Ellen’s zwager, Douwe, maakte een nieuwe website voor ons. A little poem in Mr. Robert’s bezoekersboek:
‘PCC that’s fine and nice.. Here life is full of dignity You worked out a real paradise No other place to feel this free And safe in future to go on With such people world has won’ (Martin M. Ewientomah)
2006 Aaron en Mabel kwamen erbij. Hoeveel kinderen kunnen we nog opnemen? Maar de vraag blijft. We hebben nu 41 kinderen in de gemeenschap. De beschutte werkplaats heeft nu twee jaar goed gelopen. Abigial kwam er dit jaar bij en het aantal van buiten is nu 15.
2007 Joshua Moses, Regina, Kojo Josef en Emanuel komen naar Nkoranza. Nana Yaw sterft plotseling op 24 Sept. 2007, met onbekende doodsoorzaak. Mag hij in vrede rusten.
Onze staf situatie verandert. Osei werkt niet meer bij ons maar blijft vanuit de stad helpen. Emanuel komt terug van de cursus en wordt coördinator voor de kinderen. Ellen vertrekt in Mei 07 en de beschutte werkplaats wordt verder geleid door Angela en Geordie (PCV) onder toeziend oog van Ema. Infrastructuur weer uitgebreid, een computer-lab, een nieuwe weefruimte en een veranda voor de autistische kinderen.
2008 Zeven kinderen erbij: Theresa, Kwaku Chairman, Kojo Charm Patrick, Stephen, Kwame Addai, Dede en Shalomina. Met kerst vonden we de 6 jaar oude Shalomina achtergelaten bij onze hekken, op een tijdstip dat niemand in de buurt was om te zien wie het kind daar had achtergelaten. Shalomina is rustig en houdt van eten!Steve Philips kwam ons helpen. Steven is een leken missionaris van de SMA congregatie, hij is de nieuwe coördinator voor de werkplaats. Infrastructuur nam weer toe. Een kantoor voor Baffo, een bungalow, behuizing voor de bijna onafhankelijk wonende grote kinderen en een naaikamer voor de werkplaats.
2009 Nog eens drie nieuwe kinderen. Afia Harriet, Papa John en Yaw Hillal. Aan het eind van 2009 woonden er 57 kinderen op permanente basis inde PCC gemeenschap en waren er 17 mensen bij de werkplaats werkzaam.
2010
Uit het jaarverslag van 2010 kon ik geen tekst kopiëren en plakken, misschien symbolisch voor het overhandigen van de leiding op 29 December 2009 aan Ab van Galen en zijn vrouw Jeanette!
Het jaarverslag van dat overgangsjaar is voor het eerst door Ab geschreven . De eerste opluchting na al die jaarlijkse explosies van schrijfwoede. De kerst-engel Yaw lacht als hij toeziet hoe intens opgelucht we zijn dat we iemand bereid hebben gevonden de verantwoordelijkheid voor PCC over te nemen en ons peace of mind te gunnen.
De eindverantwoordelijkheid heeft altijd zwaar gedrukt omdat een weeshuis als dit niet mag stranden! Deze 60 kinderen weer in de steek laten zou een doodszonde zijn van de ergste soort. Ze hebben op PCC een veilig thuis en geen andere optie aangezien ze geen familie hebben en geen kans op zelfredzaamheid. Het geld en de supervisie kunnen gewoonweg niet lokaal in Ghana gegenereerd worden.
Dit was de grootste zorg vanaf de dag van de stichting. Al in 1996 had ik een afspraak in Chicago met de bekende theoloog Henri Nouwen van een L’Arche Gemeenschap in Canada. Mijn vraag was of PCC overgenomen of anders geassocieerd mocht worden met deze over de hele wereld verspreidde “Ark-gemeenschappen” die qua opzet en karakter veel van de PCC gemeenschap weg hadden. Hij was geïnteresseerd maar het antwoord was nee: “We zetten alleen zelf satelliet-gemeenschappen op, we nemen ze niet over.” Een vraag met bezoek en tegenbezoek van de Zusters van Moeder Theresa werd ook teleurstellend van de hand gewezen. Nergens kregen we een positieve reactie en onze hoofdbrekens om lange termijn-leiding groeiden alleen maar. Vandaar voornamelijk de angst om meer kinderen op te nemen, het ging niet zozeer om de kosten of de kwaliteit van de gemeenschap maar om de vraag ‘wat gebeurt er uiteindelijk met de kinderen’. Vanaf 2005 schoten we ook individuen aan die ons geschikt leken, niet alleen instellingen. De vraag was natuurlijk zeer omvangrijk. Men wilde wel helpen maar schok van de omvang van de algehele verantwoordelijkheid. Zo bouwden we wel een enorm draagvlak van helpers op en zo zijn Dorrit, Franca, Jan en Nieske, om maar een paar namen te noemen, lid van de Nederlandse stichting HandinHand geworden. Al veel eerder hadden deze mensen deeltaken uit handen van onze ( Ghanese) stichting genomen en dat vormde al een grote verlichting van de werkdruk. 18 jaar na de oprichting, op 26 dec 2008, geven Dr Ab en zijn vrouw Jeanette hun ‘jawoord’ op onze vraag persoonlijk aan hun gesteld. Na een jaar van overhandigen en inwerken neemt op 29 December 2009 de overhandig ceremonie van de eindverantwoordelijkheid plaats. Een geschenk uit de hemel voor de vermoeide Bob en Ineke en ook, vanwege verse energie en expertise, voor de ontwikkeling van de kinderen. Ik eindig hier met dank aan zowel de eerste pioniers als de latere leiders, de vrolijke oerkracht van de verzorgende staf en de kinderen zelf, sterren aan de hemel die ons eindeloos verrijkt hebben en bijgelicht op donkere dagen. Ik zou geen Ghanees zijn als ik hier niet aan toevoegde dat mijn grootste dank uitgaat naar de God die ons als een zuil in de woestijn voorging en moeder van zijn kinderen was en is.
Dank allemaal!
Hier volgt een schilderij van foto’s en woorden:
1998 …’Shalom Special School’ eerste schooltermijn. 34 leerlingen, 5 in geïmproviseerde slaapzalen, ook de schoolgebouwen zijn geïmproviseerd. .. alle lopende kosten betaald door PCC. Vergaderingen met de ouders over de kritieke financiële positie van onze nieuwe school leiden tot interessante discussies maar tot weinig concrete actie! … omdat Bob en Ineke hun verblijf in Ghana afwisselen met bezoeken aan Amerika en Nederland wordt het gemakkelijker contact te maken met donateurs…
Hand in Hand begon dit jaar met 9 kinderen en eindigde met 8 verzorgers en 16 kinderen! Martin is de leider… grote familie, teambuilding is de grote uitdaging voor onze gemeenschap .. .liefdevolle en betrouwbare spirit komt niet uit Pandora’s box maar moet telkens weer bevestigd als ze haar nederige gezicht laat zien. Deze spirit is waardoor mensen worden gedreven en deze spirit zorgt voor het welzijn van onze bijzondere kinderen… Deze onorthodoxe manier van management is een geleidelijk proces met ups en downs…volste vertrouwen in goede uitkomst door de spirituele basis van onze familie… Voorlopig is ons huis vol! … Papa Robert liedjes zong met de kinderen werd een container op het PCC-terrein binnengereden. Daan en vrienden … Alice, oud vrouwtje met haar kromme rug, ernstig ondervoed … Cynthia net als Alice in de steek gelaten. Andrea, Rüdiger en Susan vrijwilligers … zwembad voor de kinderen, geweldig therapeutisch ding, gedoneerd door Yvonne en Marcel … het spaargeld van overleden dochter Femke … kleine jongen van school weggelopen en drie dagen zoek… een beschermmuur bouwen! 30 oktober Amma, een miniatuur-kind, vier jaar oud slechts 14 pond… Kerstmis speelde Osei Kerstman en begeleidden de verzorgers het kerstspel ‘De geboorte van Jezus’.
1999: Solomon gestorven, iedereen heeft gedanst… dagelijkse kosten van Shalom School overgenomen door de Ghanese regering… twee verpleegkundigen van het ziekenhuis, Rebecca en Galileo, bezoeken PCC wekelijks voor hygiëne en zorg kinderen… Een gastenverblijf gebouwd en huizen voor leraren… Emmanuel komt zorgen voor Robert. Osei is nu de coördinator, Ineke de algemeen directeur en Bob de financieel directeur.
2000: Zes kinderen erbij. 21 kinderen! Nu echt vol…! Philomena, overgebracht uit CapeCoast, een aanstekelijke lach en zeer ontspannen…. begin van het nieuwe millennium leed de lieve Yaw Balloon aan een epileptische aanval en verloor al zijn voortanden… maanden daarna zijn hand voor zijn mond als hij mensen zag… verpleegsters uit het psychiatrisch ziekenhuis Accra bezochten ons om ideeën uit te wisselen… In Ghana een reputatie als voorbeeld van hoe een goede leefomgeving te creëren…
2001: Toch nog vijf nieuwe kinderen. Abena uit het psychiatrisch ziekenhuis in Accra, een volwassen vrouw die tussen de kinderen zat omdat ze of over het hoofd was gezien of behulpzaam was met de kleintjes. Abena huilt veel, ‘mama’…moederen over de kleinere kinderen. We zagen haar eens proberen borstvoeding te geven aan Amma, die dat eigenlijk wel leuk vond! … Met onze prachtige kinderen, onze heerlijke natuur, onze zes gastenverblijven en een vriendelijke hostess zijn we een aantrekkelijke plek om te bezoeken… Baffo dit jaar benoemd tot directeur inkomen genererende projecten… Kofi Asare entertainde ons tijdens alle feestjes met zijn ‘Koko de Clown’-act. Innocencia is deze dagen in staat een liedje te zingen, Kwame en Amma hebben een dansact en Kofi en Papa Robert doen de ‘Nkoranza my Home Town’-song. Kojo Evans heeft zijn daboo-daboo-dance.
2002 Weer vijf kinderen erbij. ..aanvraag beschutte werkplaats ligt bij de Nederlandse Ambassade….ook het idee voor een internetcafé, om geld voor ons project te genereren … Zacharia en Peter Yaw komen in de werkplaats werken. Mariellla arriveerde in februari… gevonden in een kamer naast het lichaam van haar overleden vader…, zo vertelden buren tegen de politie. Haar moeder weggevlucht richting Burkina Faso. … bij ons als een levende dode. Ze wilde niet eten, niet bewegen, de enige activiteit een constant knarsen van haar tanden. …we gaven haar de liefste van onze verzorgers en het beste voedsel. Maandenlang in hongerstaking en tot tweemaal toe naar het ziekenhuis…geleidelijk weer aan het eten en begon ze wat aan te sterken. Ze is nog steeds stil .. Araba een ernstige inwendige bloeding .. University Hospital in Kumasi waar men de diagnose levercirrose …dapper meisje, naait weer placemats en tafelkleden om een zakcentje te verdienen…
2003 Araba was 14 jaar oud toen ze overleed. Bloedtransfusies… onder onze ogen wegglijden. Ze overleed met een glimlach op haar gezicht. Verzorgers en kinderen stonden aan haar bed. Sommige baden voor haar, andere zaten er stilzwijgend… het lichaam van Araba naar huis teruggebracht, witte kleding voor de nachtwake en de begrafenis de volgende dag. Het was een wonder hoe ze kon lachen en liefhebben, en hoe ze die eigenschappen in eenieder van ons kon oproepen… begroetten we vreugdevol twee nieuwe kinderen: Joyce en Pakor. Het projectvoorstel ‘internetcafé’ goedgekeurd… beschutte werkplaats eveneens gedeeltelijk geïmplementeerd. De Nederlandse Ambassade schonk ons een eerste termijnbedrag van 90,000,000 Cedis. Hiervan werden de werkplaats, een slaapzaal, de zomerhut en de boerderij gebouwd… nieuwe ‘Norghavo-vrijwilliger’ heeft met onze jongens op de boerderij gewerkt.
2004 Ahmed van een weeshuis in Tamale op 3 februari, Liza uit Kumasi op 2 december, en Emanuella uit Nkoranza op 21 december. Joyce zal Emanuella als haar ‘derde kind’ verzorgen… tien dagen oud toen ze door haar ouders werd verstoten. Ellen coördineert de beschutte werkplaats. Ze blijft in ieder geval gedurende 2005 bij ons, hopelijk langer. Van de nu 21 personen uit de werkplaats komen er 15 van buiten onze gemeenschap. Doris, Abena D., Augustina, Afia, Suzie, Abegail, Amoakowaah, Charles, Latif, Kwame Nkrumah, Kofi, John F, Kumi and Yaw Johnson. De werkplaats-deelnemers van buiten Nkoranza verblijven ’s nachts in slaapzalen en gaan in vakanties naar huis. Het ‘Araba Memorial Internet Café’ opende in april. Het is duidelijk dat onze bezoekers blijkbaar geraakt worden door de eenvoudige maar blije uitstraling van onze gemeenschap. Veel bezoekers keren terug en worden vaste vrienden. Onze kinderen vormen door hun ontwapende spontaniteit het hart van deze aantrekkingskracht.
2005 Nog eens zes kinderen erbij. Ellen Seldenthuis (beschutte werkplaats, vrijwilligers) en Emanuel (kind-ontwikkeling) gevraagd lid van de board te worden. Ellen’s zwager, Douwe, maakte een nieuwe website voor ons. A little poem in Mr. Robert’s bezoekersboek:
‘PCC that’s fine and nice.. Here life is full of dignity You worked out a real paradise No other place to feel this free And safe in future to go on With such people world has won’ (Martin M. Ewientomah)
2006 Aaron en Mabel kwamen erbij. Hoeveel kinderen kunnen we nog opnemen? Maar de vraag blijft. We hebben nu 41 kinderen in de gemeenschap. De beschutte werkplaats heeft nu twee jaar goed gelopen. Abigial kwam er dit jaar bij en het aantal van buiten is nu 15.
2007 Joshua Moses, Regina, Kojo Josef en Emanuel komen naar Nkoranza. Nana Yaw sterft plotseling op 24 Sept. 2007, met onbekende doodsoorzaak. Mag hij in vrede rusten.
Onze staf situatie verandert. Osei werkt niet meer bij ons maar blijft vanuit de stad helpen. Emanuel komt terug van de cursus en wordt coördinator voor de kinderen. Ellen vertrekt in Mei 07 en de beschutte werkplaats wordt verder geleid door Angela en Geordie (PCV) onder toeziend oog van Ema. Infrastructuur weer uitgebreid, een computer-lab, een nieuwe weefruimte en een veranda voor de autistische kinderen.
2008 Zeven kinderen erbij: Theresa, Kwaku Chairman, Kojo Charm Patrick, Stephen, Kwame Addai, Dede en Shalomina. Met kerst vonden we de 6 jaar oude Shalomina achtergelaten bij onze hekken, op een tijdstip dat niemand in de buurt was om te zien wie het kind daar had achtergelaten. Shalomina is rustig en houdt van eten!Steve Philips kwam ons helpen. Steven is een leken missionaris van de SMA congregatie, hij is de nieuwe coördinator voor de werkplaats. Infrastructuur nam weer toe. Een kantoor voor Baffo, een bungalow, behuizing voor de bijna onafhankelijk wonende grote kinderen en een naaikamer voor de werkplaats.
2009 Nog eens drie nieuwe kinderen. Afia Harriet, Papa John en Yaw Hillal. Aan het eind van 2009 woonden er 57 kinderen op permanente basis inde PCC gemeenschap en waren er 17 mensen bij de werkplaats werkzaam.
2010
Uit het jaarverslag van 2010 kon ik geen tekst kopiëren en plakken, misschien symbolisch voor het overhandigen van de leiding op 29 December 2009 aan Ab van Galen en zijn vrouw Jeanette!
Het jaarverslag van dat overgangsjaar is voor het eerst door Ab geschreven . De eerste opluchting na al die jaarlijkse explosies van schrijfwoede. De kerst-engel Yaw lacht als hij toeziet hoe intens opgelucht we zijn dat we iemand bereid hebben gevonden de verantwoordelijkheid voor PCC over te nemen en ons peace of mind te gunnen.
De eindverantwoordelijkheid heeft altijd zwaar gedrukt omdat een weeshuis als dit niet mag stranden! Deze 60 kinderen weer in de steek laten zou een doodszonde zijn van de ergste soort. Ze hebben op PCC een veilig thuis en geen andere optie aangezien ze geen familie hebben en geen kans op zelfredzaamheid. Het geld en de supervisie kunnen gewoonweg niet lokaal in Ghana gegenereerd worden.
Dit was de grootste zorg vanaf de dag van de stichting. Al in 1996 had ik een afspraak in Chicago met de bekende theoloog Henri Nouwen van een L’Arche Gemeenschap in Canada. Mijn vraag was of PCC overgenomen of anders geassocieerd mocht worden met deze over de hele wereld verspreidde “Ark-gemeenschappen” die qua opzet en karakter veel van de PCC gemeenschap weg hadden. Hij was geïnteresseerd maar het antwoord was nee: “We zetten alleen zelf satelliet-gemeenschappen op, we nemen ze niet over.” Een vraag met bezoek en tegenbezoek van de Zusters van Moeder Theresa werd ook teleurstellend van de hand gewezen. Nergens kregen we een positieve reactie en onze hoofdbrekens om lange termijn-leiding groeiden alleen maar. Vandaar voornamelijk de angst om meer kinderen op te nemen, het ging niet zozeer om de kosten of de kwaliteit van de gemeenschap maar om de vraag ‘wat gebeurt er uiteindelijk met de kinderen’. Vanaf 2005 schoten we ook individuen aan die ons geschikt leken, niet alleen instellingen. De vraag was natuurlijk zeer omvangrijk. Men wilde wel helpen maar schok van de omvang van de algehele verantwoordelijkheid. Zo bouwden we wel een enorm draagvlak van helpers op en zo zijn Dorrit, Franca, Jan en Nieske, om maar een paar namen te noemen, lid van de Nederlandse stichting HandinHand geworden. Al veel eerder hadden deze mensen deeltaken uit handen van onze ( Ghanese) stichting genomen en dat vormde al een grote verlichting van de werkdruk. 18 jaar na de oprichting, op 26 dec 2008, geven Dr Ab en zijn vrouw Jeanette hun ‘jawoord’ op onze vraag persoonlijk aan hun gesteld. Na een jaar van overhandigen en inwerken neemt op 29 December 2009 de overhandig ceremonie van de eindverantwoordelijkheid plaats. Een geschenk uit de hemel voor de vermoeide Bob en Ineke en ook, vanwege verse energie en expertise, voor de ontwikkeling van de kinderen. Ik eindig hier met dank aan zowel de eerste pioniers als de latere leiders, de vrolijke oerkracht van de verzorgende staf en de kinderen zelf, sterren aan de hemel die ons eindeloos verrijkt hebben en bijgelicht op donkere dagen. Ik zou geen Ghanees zijn als ik hier niet aan toevoegde dat mijn grootste dank uitgaat naar de God die ons als een zuil in de woestijn voorging en moeder van zijn kinderen was en is.
Dank allemaal!
