Wat een groot verlies!
Het is natuurlijk een open deur, maar toch is het elke keer weer een bijzondere ervaring: het leven kent hoogte- en dieptepunten, die soms opvallend dicht bij elkaar kunnen liggen.
Dat hebben we de afgelopen weken in onze Community weer in extreme mate meegemaakt.
Naast zeer bijzondere hoogtepunten, zoals het grote feest van Kerstmis 2012 en de fantastische viering van het 20-jarig jubileum van PCC zijn we helaas in diezelfde periode ook door twee diepe dalen gegaan.
Het begon op 20 december, toen na een paar dagen van matige ziekte met wat lichte koorts, hoesten plus enkele epileptische aanvallen heel plotseling onze Kwame Agagi overleed, terwijl hij voor het laboratorium van het ziekenhuis zat te wachten.
Agagi is slechts 20 jaar oud geworden. Van die 20 jaar heeft hij het grootste deel, namelijk 14 jaar, in Hand in Hand gewoond en hier volop van het leven kunnen genieten en dat deed hij gelukkig ook!
Van zijn voorgeschiedenis weten wij alleen dat hij op ongeveer 6-jarige leeftijd vanuit Osu Children’s Home naar PCC gekomen is. Kwame was erg klein voor zijn leeftijd en hij had, ondanks medicatie, nog regelmatig vrij zware epileptische aanvallen. Tevens had Agagi een verstandelijke beperking en hij sprak nauwelijks, slechts met stotende klanken. Hij had wel een geweldig gevoel voor ritme en droomde er van om wellicht ooit de opvolger van Music Master Kofi Asare te mogen worden. Het heeft niet zo mogen zijn en wij zullen Agagi met zijn brede glimlach, ritmisch zwaaiende armen en enthousiaste handgeklap ontzettend missen.
Na zijn overlijden hebben wij hier ’s middags op PCC afscheid van hem genomen tijdens een korte, indrukwekkende plechtigheid, waarna hij onder grote belangstelling op Ghanese wijze onder luid getrommel en treurgezang naar de begraafplaats van Nkoranza is gereden en daar zijn laatste rustplaats heeft gekregen. Wij gaan verder zonder onze kleine music master.
Moge hij rusten in vrede.
En nog was de bittere drinkbeker voor onze Community niet leeg, wat een drama. Sinds 16 december lag John Fabeson, één van onze workshopjongeren, in het ziekenhuis met (waarschijnlijk) een paar gebroken ribben na een val en daardoor aangeprikte longen. John Fabeson woonde en werkte hier sinds 2003, dus bijna 10 jaar lang en hij was ongeveer 26 jaar oud. Als gevolg van zijn forse epilepsie had hij ook een verstandelijke beperking, maar hij bleek wel veel andere kwaliteiten te hebben. Zo was hij erg ondernemend, hij maakte zelfs kleine bezems voor de verkoop en zocht altijd vers fruit in een wijde omgeving rond PCC nog voordat anderen in de gaten hadden dat het seizoen voor mango’s of papaja weer was aangebroken. Hij werkte in de beschutte werkplaats op één van de weefgetouwen en was tevens vermaard om zijn talent voor rekenen en zijn gedicht over de “Disability law” in Ghana.
De goedlachse John zagen we tijdens de ziekenhuisopname steeds minder, al waren er af en toe wel tekenen van herstel. Helaas zette het herstel niet door en is hij langzaam maar zeker weggegleden en overleden in de ochtend van 1 januari, net in het nieuwe jaar.
Op 4 januari hebben wij op passende wijze afscheid van John kunnen nemen, waarbij vooral het verdriet van de klaagvrouwen ons nog lang bij zal blijven. De plechtige uitvaartsmis stond onder leiding van enkele priesters uit een nabijgelegen klooster. Zij hadden John 10 jaar geleden naar Hand in Hand gebracht en hebben hem nu begeleid tijdens deze dienst en op weg naar de begraafplaats, waar wij zijn lichaam aan de aarde hebben toevertrouwd. Rest in Peace, John Fabeson, we zullen je missen!
Het was een heel slecht begin van het nieuwe jaar voor onze Community. We hopen van harte dat wij voorlopig voor meer van dergelijke trieste gebeurtenissen gespaard zullen blijven.
We hebben heel veel meegemaakt in de afgelopen 2 weken, prachtige hoogtepunten, maar helaas ook grote dieptepunten. Op zulke momenten is onze Community op zijn sterkst, we hebben elkaar kunnen troosten en we hebben samen vreugde beleefd, in het besef dat dood en leven boven ons allen uitstijgen.
Wij mogen verdergaan in het besef dat wij, net als Kwame Agagi en John Fabeson, altijd in Gods handen zijn! Amen.
Naast zeer bijzondere hoogtepunten, zoals het grote feest van Kerstmis 2012 en de fantastische viering van het 20-jarig jubileum van PCC zijn we helaas in diezelfde periode ook door twee diepe dalen gegaan.
Het begon op 20 december, toen na een paar dagen van matige ziekte met wat lichte koorts, hoesten plus enkele epileptische aanvallen heel plotseling onze Kwame Agagi overleed, terwijl hij voor het laboratorium van het ziekenhuis zat te wachten.
Agagi is slechts 20 jaar oud geworden. Van die 20 jaar heeft hij het grootste deel, namelijk 14 jaar, in Hand in Hand gewoond en hier volop van het leven kunnen genieten en dat deed hij gelukkig ook!
Van zijn voorgeschiedenis weten wij alleen dat hij op ongeveer 6-jarige leeftijd vanuit Osu Children’s Home naar PCC gekomen is. Kwame was erg klein voor zijn leeftijd en hij had, ondanks medicatie, nog regelmatig vrij zware epileptische aanvallen. Tevens had Agagi een verstandelijke beperking en hij sprak nauwelijks, slechts met stotende klanken. Hij had wel een geweldig gevoel voor ritme en droomde er van om wellicht ooit de opvolger van Music Master Kofi Asare te mogen worden. Het heeft niet zo mogen zijn en wij zullen Agagi met zijn brede glimlach, ritmisch zwaaiende armen en enthousiaste handgeklap ontzettend missen.
Na zijn overlijden hebben wij hier ’s middags op PCC afscheid van hem genomen tijdens een korte, indrukwekkende plechtigheid, waarna hij onder grote belangstelling op Ghanese wijze onder luid getrommel en treurgezang naar de begraafplaats van Nkoranza is gereden en daar zijn laatste rustplaats heeft gekregen. Wij gaan verder zonder onze kleine music master.
Moge hij rusten in vrede.
En nog was de bittere drinkbeker voor onze Community niet leeg, wat een drama. Sinds 16 december lag John Fabeson, één van onze workshopjongeren, in het ziekenhuis met (waarschijnlijk) een paar gebroken ribben na een val en daardoor aangeprikte longen. John Fabeson woonde en werkte hier sinds 2003, dus bijna 10 jaar lang en hij was ongeveer 26 jaar oud. Als gevolg van zijn forse epilepsie had hij ook een verstandelijke beperking, maar hij bleek wel veel andere kwaliteiten te hebben. Zo was hij erg ondernemend, hij maakte zelfs kleine bezems voor de verkoop en zocht altijd vers fruit in een wijde omgeving rond PCC nog voordat anderen in de gaten hadden dat het seizoen voor mango’s of papaja weer was aangebroken. Hij werkte in de beschutte werkplaats op één van de weefgetouwen en was tevens vermaard om zijn talent voor rekenen en zijn gedicht over de “Disability law” in Ghana.
De goedlachse John zagen we tijdens de ziekenhuisopname steeds minder, al waren er af en toe wel tekenen van herstel. Helaas zette het herstel niet door en is hij langzaam maar zeker weggegleden en overleden in de ochtend van 1 januari, net in het nieuwe jaar.
Op 4 januari hebben wij op passende wijze afscheid van John kunnen nemen, waarbij vooral het verdriet van de klaagvrouwen ons nog lang bij zal blijven. De plechtige uitvaartsmis stond onder leiding van enkele priesters uit een nabijgelegen klooster. Zij hadden John 10 jaar geleden naar Hand in Hand gebracht en hebben hem nu begeleid tijdens deze dienst en op weg naar de begraafplaats, waar wij zijn lichaam aan de aarde hebben toevertrouwd. Rest in Peace, John Fabeson, we zullen je missen!
Het was een heel slecht begin van het nieuwe jaar voor onze Community. We hopen van harte dat wij voorlopig voor meer van dergelijke trieste gebeurtenissen gespaard zullen blijven.
We hebben heel veel meegemaakt in de afgelopen 2 weken, prachtige hoogtepunten, maar helaas ook grote dieptepunten. Op zulke momenten is onze Community op zijn sterkst, we hebben elkaar kunnen troosten en we hebben samen vreugde beleefd, in het besef dat dood en leven boven ons allen uitstijgen.
Wij mogen verdergaan in het besef dat wij, net als Kwame Agagi en John Fabeson, altijd in Gods handen zijn! Amen.
