Het wordt weer Pasen
Het lijkt nog maar zo kort geleden dat wij het kerstfeest vierden en toch zijn wij inmiddels alweer een heel eind op weg naar Pasen 2017.
Ook in PCC wordt – op bescheiden wijze – uitgekeken naar het komend paasfeest (wel minder dan in december naar het kerstfeest toegeleefd wordt, dat feest heeft blijkbaar een hogere aaibaarheidsfactor).
Het is blijkbaar zo dat in ons land steeds minder mensen kunnen vertellen wat het Paasfeest precies inhoudt, veel verder dan “iets met eieren en de paashaas” komt men niet.
Maar misschien moeten we deze mensen niet te hard vallen, want voor veel christenen is het Paasfeest eigenlijk ook een groot geheim, een mysterie.
Met kerst vierden wij de geboorte van Jezus, de zoon van God, in een stal bij Bethlehem en wij noemen hem dan ook vol enthousiasme het Licht en de Redder van de wereld, voorwaar een groots visioen, een boodschap vol hoop en verwachting.
Maar nu, luttele maanden later, staan we alweer stil bij Jezus’ veroordeling door Pilatus en bij zijn kruisdood en dat noemen we dan ook nog Goede Vrijdag.
Het vereist wel enige flexibiliteit van geest (of zo je wilt: een groot geloof) om in de dood van Jezus een goede boodschap voor de hele mensheid te zien, om de hoop op Zijn Vrede levend te houden ook na Golgotha, om te geloven dat de dood niet het einde is, maar een nieuw begin.
Echter, zonder Goede Vrijdag geen Pasen, zonder het kruis geen overwinning van het leven over de dood, zonder het sterven van Jezus geen feest van Zijn Opstanding en geen perspectief van het nieuwe leven, het hemelse Jeruzalem.
In PCC – Hand in Hand wonen inmiddels bijna 100 kinderen en jong volwassenen, allemaal ooit elders geboren. Wij nemen zonder meer aan dat er destijds voor hun geboorte door de ouders en familie vol hoop en verwachting naar dit nieuwe kind werd uitgekeken.
Het is blijkbaar zo dat in ons land steeds minder mensen kunnen vertellen wat het Paasfeest precies inhoudt, veel verder dan “iets met eieren en de paashaas” komt men niet.
Maar misschien moeten we deze mensen niet te hard vallen, want voor veel christenen is het Paasfeest eigenlijk ook een groot geheim, een mysterie.
Met kerst vierden wij de geboorte van Jezus, de zoon van God, in een stal bij Bethlehem en wij noemen hem dan ook vol enthousiasme het Licht en de Redder van de wereld, voorwaar een groots visioen, een boodschap vol hoop en verwachting.
Maar nu, luttele maanden later, staan we alweer stil bij Jezus’ veroordeling door Pilatus en bij zijn kruisdood en dat noemen we dan ook nog Goede Vrijdag.
Het vereist wel enige flexibiliteit van geest (of zo je wilt: een groot geloof) om in de dood van Jezus een goede boodschap voor de hele mensheid te zien, om de hoop op Zijn Vrede levend te houden ook na Golgotha, om te geloven dat de dood niet het einde is, maar een nieuw begin.
Echter, zonder Goede Vrijdag geen Pasen, zonder het kruis geen overwinning van het leven over de dood, zonder het sterven van Jezus geen feest van Zijn Opstanding en geen perspectief van het nieuwe leven, het hemelse Jeruzalem.
In PCC – Hand in Hand wonen inmiddels bijna 100 kinderen en jong volwassenen, allemaal ooit elders geboren. Wij nemen zonder meer aan dat er destijds voor hun geboorte door de ouders en familie vol hoop en verwachting naar dit nieuwe kind werd uitgekeken.
Maar hun hoop veranderde al snel in wanhoop, de verwachtingen van de ouders voor de geboorte verschilden zo van de werkelijkheid na de geboorte dat zij geen andere uitweg zagen dan hun kind met al zijn beperkingen ergens achter te laten.
Bij die geboortes was het waarschijnlijk ook eerst feest en werd het al spoedig daarna een tijd van verdriet en lijden. Zo dringt de vergelijking met eerst kerst en vervolgens de passietijd zich op.
Geen koor van engelen meer, geen wierook en goud, maar een gebroken wereld met dromen die in duigen vielen.
Via allerlei wegen zijn de kinderen van PCC hier terecht gekomen en wij proberen het leven hier voor hen zo aangenaam mogelijk te maken.
Maar zij hebben nog steeds hun beperkingen en wij hoeven daarom maar even goed rond te kijken om hier een deel van het lijden van de wereld te zien. Wie zou zijn leven ooit willen ruilen met bijv. Afia, Amma Lekma, Benjamin, Emmanuella, Lisa, Paa Yaw, Regina, Sadat, Shalomina enz.??
Hun beperkingen kunnen wij meestal niet wegnemen, maar wel hun lijden verlichten en vooral hun heel veel liefde, zorg en geborgenheid bieden.
In zekere zin zijn wij allen, samen met de kinderen van PCC, altijd op weg van Kerst naar Pasen.
Het is hier op aarde en ook in PCC bepaald geen roze wolk van “alles is goed en vredig, in mensen een welbehagen”, maar wij mogen leven en handelen vanuit de opdracht van Jezus: “Hebt uw naasten lief als uzelf”.
Wij doen dat ook in het geloof dat een leven vol beperkingen niet het einde is, dat God al zijn kinderen, ook die van PCC, eens thuis zal brengen.
Dan zal geen traan meer vloeien, het lijden van de wereld zal voorbij zijn, Zijn vrede zal in en voor allen zijn.
Wat een hemels visioen is dat dankzij Pasen, voor de kinderen van PCC en voor ons allemaal.
Gezegend Paasfeest!