Zomaar een zondagochtend in PCC
Zondagochtend is altijd een beetje anders dan alle andere dagen in PCC.
Afgelopen nacht hadden we de hele nacht geen stroom, maar vanmorgen vroeg kwam de power gelukkig weer terug. Zou dat met zondag te maken hebben??
De dag begint als altijd met een uurtje wandelen, ook voor Emmanuella met haar “shuffle walker”. Het blijft een genot om haar dit te zien doen en zijzelf is er duidelijk heel trots op dat zij dit kan!
Daarna is het tijd voor het ontbijt. Vandaag zijn alle kinderen extra blij, want behalve maïspap krijgt iedereen ook een gebakken bol van bonenmeel. Een lekkernij om los op te eten of door de pap te doen! En daarbij heel stevig en voedzaam, net als gisteren, toen de kinderen als ontbijt “Tom Brown” kregen: een lekkere pap gemaakt van sojameel en pinda’s. Smullen!
Nog voor het ontbijt komt al een eerste bezoeker naar PCC, een jongen van ongeveer 17 uit de stad, die daar door één van de caregivers was gezien met een zeer oude en kapotte rolstoel. Men had dat probleem provisorisch opgelost door gebruik te maken van een kapotte tuinstoel (!!), maar dat bleef natuurlijk heel erg behelpen. Dankzij de mogelijkheden van ons Resource Centre kunnen we hem deze zondagochtend snel aan een goede, nieuwe rolstoel helpen. Daarna gaat hij heel blij en dankbaar weer terug naar huis! We made his day!
Veel caregivers en vrijwilligers gaan vanmorgen gezamenlijk met een busje naar de kerk in een dorpje verderop. Daar vragen de ouders van caregiver Thomas vandaag Gods zegen over hun al lang (meer dan 20 jaar!) geleden gesloten traditionele huwelijk en iedereen wil ernaartoe om het feest met Thomas en zijn ouders mee te vieren. Een mooi teken van de saamhorigheid van onze caregivers. De dames zien er prachtig uit in hun mooie Ghanese gewaden (zie de bijgaande foto en beaam dat ik gelijk heb!) en alhoewel het busje niet groot is blijken er maar liefst 16 mensen in te gaan, gezellig dicht bovenop elkaar!
De dag begint als altijd met een uurtje wandelen, ook voor Emmanuella met haar “shuffle walker”. Het blijft een genot om haar dit te zien doen en zijzelf is er duidelijk heel trots op dat zij dit kan!
Daarna is het tijd voor het ontbijt. Vandaag zijn alle kinderen extra blij, want behalve maïspap krijgt iedereen ook een gebakken bol van bonenmeel. Een lekkernij om los op te eten of door de pap te doen! En daarbij heel stevig en voedzaam, net als gisteren, toen de kinderen als ontbijt “Tom Brown” kregen: een lekkere pap gemaakt van sojameel en pinda’s. Smullen!
Nog voor het ontbijt komt al een eerste bezoeker naar PCC, een jongen van ongeveer 17 uit de stad, die daar door één van de caregivers was gezien met een zeer oude en kapotte rolstoel. Men had dat probleem provisorisch opgelost door gebruik te maken van een kapotte tuinstoel (!!), maar dat bleef natuurlijk heel erg behelpen. Dankzij de mogelijkheden van ons Resource Centre kunnen we hem deze zondagochtend snel aan een goede, nieuwe rolstoel helpen. Daarna gaat hij heel blij en dankbaar weer terug naar huis! We made his day!
Veel caregivers en vrijwilligers gaan vanmorgen gezamenlijk met een busje naar de kerk in een dorpje verderop. Daar vragen de ouders van caregiver Thomas vandaag Gods zegen over hun al lang (meer dan 20 jaar!) geleden gesloten traditionele huwelijk en iedereen wil ernaartoe om het feest met Thomas en zijn ouders mee te vieren. Een mooi teken van de saamhorigheid van onze caregivers. De dames zien er prachtig uit in hun mooie Ghanese gewaden (zie de bijgaande foto en beaam dat ik gelijk heb!) en alhoewel het busje niet groot is blijken er maar liefst 16 mensen in te gaan, gezellig dicht bovenop elkaar!
Voor de drivers mate is er geen plaats meer, dus die gaat gewoon op het dak zitten!
Vanaf 09.30 gaan onze kinderen, net als elke zondag, naar hun eigen kerkdienst in onze unieke rotskerk.
Kofi Asare leidt als altijd met veel enthousiasme de PCC muziekgroep tijdens het zingen van alle liederen in die dienst en hij beloont met een grote roffel op de drums alle kinderen die vanmorgen de andere bewoners voorgaan in hun persoonlijke, soms geheel onnavolgbare gebed. Maar hun gebed zal in de hemel zeker gehoord worden, want Jezus zei: waar 2 of 3 in mijn naam verenigd zijn, daar zal ik ook aanwezig zijn. Amen!
Tijdens die dienst vinden 2 caregivers even tijd om met het haar van één van hen aan de slag te gaan. Vida, onze gastvrouw, is tevens een zeer verdienstelijke kapster en zij gaat ervoor zorgen dat Gertrude weer met een mooi en speciaal kapsel tevoorschijn kan komen. Ongelooflijk hoeveel tijd vrouwen in Ghana met hun haar in de weer zijn. Om van dat mooie kroeshaar iets anders moois te maken, bijv. met allerlei extensions, dat gaat bepaald niet vanzelf, 4 – 6 uur bij de kapster doorbrengen is een heel normale tijd. Maar het resultaat mag er dan ook zijn!
Het is alles bij elkaar een heel vredige zondagochtend hier in PCC, precies zoals je dat zou verwachten in de Peace of Christ Community. De onrust, die helaas op veel andere plaatsen in de wereld lijkt te overheersen, is gelukkig ver van hier verwijderd. Wij kunnen alleen maar dankbaar zijn voor de vredige sfeer hier.
Dat het altijd zo mag blijven!
Vanaf 09.30 gaan onze kinderen, net als elke zondag, naar hun eigen kerkdienst in onze unieke rotskerk.
Kofi Asare leidt als altijd met veel enthousiasme de PCC muziekgroep tijdens het zingen van alle liederen in die dienst en hij beloont met een grote roffel op de drums alle kinderen die vanmorgen de andere bewoners voorgaan in hun persoonlijke, soms geheel onnavolgbare gebed. Maar hun gebed zal in de hemel zeker gehoord worden, want Jezus zei: waar 2 of 3 in mijn naam verenigd zijn, daar zal ik ook aanwezig zijn. Amen!
Tijdens die dienst vinden 2 caregivers even tijd om met het haar van één van hen aan de slag te gaan. Vida, onze gastvrouw, is tevens een zeer verdienstelijke kapster en zij gaat ervoor zorgen dat Gertrude weer met een mooi en speciaal kapsel tevoorschijn kan komen. Ongelooflijk hoeveel tijd vrouwen in Ghana met hun haar in de weer zijn. Om van dat mooie kroeshaar iets anders moois te maken, bijv. met allerlei extensions, dat gaat bepaald niet vanzelf, 4 – 6 uur bij de kapster doorbrengen is een heel normale tijd. Maar het resultaat mag er dan ook zijn!
Het is alles bij elkaar een heel vredige zondagochtend hier in PCC, precies zoals je dat zou verwachten in de Peace of Christ Community. De onrust, die helaas op veel andere plaatsen in de wereld lijkt te overheersen, is gelukkig ver van hier verwijderd. Wij kunnen alleen maar dankbaar zijn voor de vredige sfeer hier.
Dat het altijd zo mag blijven!