Welkom Rebecca
In mei 2014 werd een meisje van ongeveer 6 – 7 jaar zwervend langs de kant van de weg gevonden
, in de buurt van Kade en Akwatia in de Eastern Region. De man die haar vond bracht haar naar het politiebureau, maar nader onderzoek en een FM radio-oproep leverde niets op en daarom werd dit meisje, dat volgens de politie doofstom was, kort daarop door Social Welfare naar een weeshuis in Akwatia gebracht. Omdat ze op vrijdag gevonden was, gaven ze haar daar de naam Afia.
Het weeshuis in Akwatia heeft de mooie naam My Shepherd Orphanage, maar wij hebben begrepen dat Afia daar in de praktijk bepaald niet “herderlijk” behandeld werd. Volgens verkregen informatie zouden de verzorgers niet goed kunnen omgaan met dit meisje met een verstandelijke beperking, dat niet of nauwelijks kan praten, (nog) niet zindelijk is, zichzelf af en toe slaat en zich regelmatig op de grond laat vallen. Men kon niet veel beters bedenken dan haar regelmatig en stevig te slaan. Ook de andere kinderen in dat weeshuis vonden in Afia een makkelijk slachtoffer voor pesten, duwen en slaan. Dit is helaas het lot van veel gehandicapte kinderen in tehuizen, of eigenlijk in heel Ghana,
Al in juli 2014 kregen wij vanuit Akwatia van iemand, die zich het lot van Afia aantrok, een eerste verzoek of wij ons misschien over haar zouden kunnen en willen ontfermen.
Nu krijgen wij dat soort verzoeken zeer regelmatig en het is voor ons onmogelijk om alle kinderen met een verstandelijke beperking te accepteren, maar als wij denken dat een kind zich in PCC veel beter kan ontplooien dan op die huidige plek en het goed bij ons zou kunnen passen, dan nodigen wij de mensen, die het kind verzorgen, uit om naar PCC te komen, zodat wij het kind enkele dagen kunnen observeren.
Het weeshuis in Akwatia heeft de mooie naam My Shepherd Orphanage, maar wij hebben begrepen dat Afia daar in de praktijk bepaald niet “herderlijk” behandeld werd. Volgens verkregen informatie zouden de verzorgers niet goed kunnen omgaan met dit meisje met een verstandelijke beperking, dat niet of nauwelijks kan praten, (nog) niet zindelijk is, zichzelf af en toe slaat en zich regelmatig op de grond laat vallen. Men kon niet veel beters bedenken dan haar regelmatig en stevig te slaan. Ook de andere kinderen in dat weeshuis vonden in Afia een makkelijk slachtoffer voor pesten, duwen en slaan. Dit is helaas het lot van veel gehandicapte kinderen in tehuizen, of eigenlijk in heel Ghana,
Al in juli 2014 kregen wij vanuit Akwatia van iemand, die zich het lot van Afia aantrok, een eerste verzoek of wij ons misschien over haar zouden kunnen en willen ontfermen.
Nu krijgen wij dat soort verzoeken zeer regelmatig en het is voor ons onmogelijk om alle kinderen met een verstandelijke beperking te accepteren, maar als wij denken dat een kind zich in PCC veel beter kan ontplooien dan op die huidige plek en het goed bij ons zou kunnen passen, dan nodigen wij de mensen, die het kind verzorgen, uit om naar PCC te komen, zodat wij het kind enkele dagen kunnen observeren.
Tot onze verrassing gaf een rechter in oktober 2014 al toestemming voor overplaatsing van Afia van Akwatia naar Hand in Hand. Echter, op dat moment hadden wij haar nog steeds niet gezien (!), dus wilden wij niet verder gaan dan “eerst observatie, daarna pas beslissen over wel of niet als nieuwe bewoner accepteren” en de mensen uit Akwatia wilden eigenlijk alleen maar naar Nkoranza komen àls wij zouden garanderen dat wij de zorg voor Afia van hen over zouden nemen. Deze patstelling heeft nog tot januari geduurd, maar toen kwamen uiteindelijk een broeder en een vrijwilliger van het weeshuis naar PCC, zodat wij Afia goed konden observeren.
Gelukkig bleek het geen moeilijke beslissing te zijn, al snel was ons duidelijk dat Afia hier heel goed zou passen.
Wij zien een lief meisje, dat waarschijnlijk wel geleerd heeft om zich een klein beetje te verweren tegen alle klappen die ze steeds kreeg, maar die heel positief blijkt te reageren op een vriendelijke en zorgzame bejegening. De glimlach wijkt niet van haar gezicht en ze accepteert de goede en moederlijke zorg van onze caregiver Matilda onmiddellijk.
Het is geweldig om te zien hoeveel zij geniet van het uurtje poedelen in het zwembad, een groot feest! En het spelen in kleine groepjes met verschillende materialen vindt zij fantastisch. Binnen enkele dagen lijkt het alsof zij hier al maanden woont, zij maakt goed gebruik van de po en blijkt keurig te kunnen aangeven wanneer dat nodig is! Zij wandelt zonder moeite met iedereen hand in hand rond en eet smakelijk al het eten dat zij hier aangeboden krijgt: een nieuwe wereld is voor haar opengegaan!
Op de eerste avond stellen wij haar aan alle bewoners van de Community voor en geven haar een mooie nieuwe naam: Rebecca!
“Welkom Rebecca” roepen wij in koor en wij tillen haar letterlijk en figuurlijk op. Welkom in PCC, dat het voor jou van nu af aan een veilig en liefdevol nieuw thuis mag zijn. Akwaaba!