Vondeling wordt Benjamin!
Het is nog maar een week of 10 geleden dat Miriam als vondeling bij onze poort werd neergelegd.
Gelukkig is zij inmiddels al helemaal gewend aan haar nieuwe leven in PCC. En onlangs kregen wij van Social Welfare in Sunyani, de provinciehoofdstad, de vraag of wij onderdak kunnen bieden aan nog een vondeling.
Het gaat om een klein jongentje van ongeveer 6 – 8 maanden, die op 16 september jl. in Techiman te vondeling is gelegd en later in het Holy Family ziekenhuis nader onderzocht is. De kinderarts daar stelde vast dat het kind microcefalie heeft (= een te klein hoofd) met waarschijnlijk te klein aangelegde hersenen en dat hij achterloopt t.o.v. de normale ontwikkeling op zijn leeftijd.
In juli jl. had het provinciale hoofd van Social Welfare een officieel bezoek aan PCC gebracht en toen gezegd zeer onder de indruk te zijn van de kwaliteit van zorg in PCC. Vooral de grote blijheid van de kinderen viel haar op.
Niet zo vreemd dus dat zij nu aan ons denkt als mogelijk de beste plek voor deze vondeling en op 10 oktober komt zij naar PCC met een klein en rustig kind dat ons steeds met grote ogen aankijkt. Hij huilt zelfs niet als we hem nader onderzoeken en ziet er goed gevoed uit. Waarschijnlijk heeft hij voornamelijk borstvoeding gekregen tot het moment dat hij te vondeling gelegd werd. Zijn schedel ziet er inderdaad klein uit, maar verder zien we niet veel afwijkingen. Hij maakt duidelijk oogcontact en neemt zijn omgeving ogenschijnlijk goed op.
Het gerucht van de mogelijke komst van een klein, lief jongentje verspreidt zich als een lopend vuurtje over de compound en de ene na de andere caregiver komt snel even kijken en ze worden allemaal vertederd door dit kleine, kwetsbare jongentje. Esther kijkt nog eens extra goed en roept vervolgens vol trots en blijdschap dat hij heel veel op Wumpini lijkt en iedereen is het met haar eens, kijk maar naar de foto van hen samen!
Het gaat om een klein jongentje van ongeveer 6 – 8 maanden, die op 16 september jl. in Techiman te vondeling is gelegd en later in het Holy Family ziekenhuis nader onderzocht is. De kinderarts daar stelde vast dat het kind microcefalie heeft (= een te klein hoofd) met waarschijnlijk te klein aangelegde hersenen en dat hij achterloopt t.o.v. de normale ontwikkeling op zijn leeftijd.
In juli jl. had het provinciale hoofd van Social Welfare een officieel bezoek aan PCC gebracht en toen gezegd zeer onder de indruk te zijn van de kwaliteit van zorg in PCC. Vooral de grote blijheid van de kinderen viel haar op.
Niet zo vreemd dus dat zij nu aan ons denkt als mogelijk de beste plek voor deze vondeling en op 10 oktober komt zij naar PCC met een klein en rustig kind dat ons steeds met grote ogen aankijkt. Hij huilt zelfs niet als we hem nader onderzoeken en ziet er goed gevoed uit. Waarschijnlijk heeft hij voornamelijk borstvoeding gekregen tot het moment dat hij te vondeling gelegd werd. Zijn schedel ziet er inderdaad klein uit, maar verder zien we niet veel afwijkingen. Hij maakt duidelijk oogcontact en neemt zijn omgeving ogenschijnlijk goed op.
Het gerucht van de mogelijke komst van een klein, lief jongentje verspreidt zich als een lopend vuurtje over de compound en de ene na de andere caregiver komt snel even kijken en ze worden allemaal vertederd door dit kleine, kwetsbare jongentje. Esther kijkt nog eens extra goed en roept vervolgens vol trots en blijdschap dat hij heel veel op Wumpini lijkt en iedereen is het met haar eens, kijk maar naar de foto van hen samen!
Na het verslag van Social Welfare en ons aanvullend onderzoek besluiten we al snel om dit jongentje inderdaad als nieuwe bewoner van PCC te accepteren. We nodigen één van onze caregivers uit om zijn verzorger (nieuwe “moeder”) te worden en zij zegt zonder aarzeling onmiddellijk: ”JA” en lacht dan van oor tot oor, helemaal blij dat zij voor zo’n schattig klein kindje mag zorgen.
De eerste dag hebben we hem Baby Boy genoemd, zodat we even over een passende naam konden nadenken. Vervolgens hebben we hem de naam Benjamin gegeven, omdat hij de allerkleinste is van alle jongens die we hier ooit eerder als nieuwe bewoner hebben verwelkomd.
En nu, alweer een paar dagen later, gaat het tot onze vreugde heel goed met hem, hier in PCC. Benjamin wordt vrijwel continue door zijn nieuwe moeder en de andere caregivers gekoesterd en uiteraard ook door sommige grotere kinderen, die dol zijn op kleintjes, zoals Joyce, M’afia, Philo en Cynthia Akoos. Hij eet gelukkig prima en na slechts één nachtje huilen, slaapt hij sindsdien elke nachts prima.
Wij zijn blij dat wij in PCC voor hem mogen zorgen en hopen dat hij hier goed zal gedijen en tot zijn recht, tot leven mag komen. Zo is een vondeling Benjamin geworden!
Na zijn komst hebben we hem allemaal luidkeels en van harte welkom geheten: Akwaaba Benjamin, Akwaaba in PCC. May God bless you.