I AM GOING TO COME!
De Ghanese taal zit waarlijk vol mooie uitdrukkingen en fraaie spreekwoorden. Graag geef ik jullie een paar voorbeelden, om deze stelling te onderbouwen, zoals deze: “Macht is als het vasthouden van een ei!
Als je het te stevig vasthoudt, dan breek je het en als je het te losjes vasthoudt, dan glijdt het uit je handen en valt het kapot”! En wat te zeggen van de beeldende vraag van een chauffeur, die wilde weten waar hij de auto na een dag reizen zou moeten parkeren: “Where is the car going to sleep tonight?” Een fraaie Ghanese manier om uit te drukken, dat je iemand helaas niet thuis aantrof, is: “I came to meet your absence!” En wat valt er af te dingen op de veelbetekenende woorden, die je hier gewoon op een bromfietsplaatje tegen kunt komen: “Gods decision is the final, no appeal”!
En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Een van die mooie, vaak heel simpele en juist daardoor heel duidelijke uitdrukkingen is momenteel erg op mij van toepassing en deze woorden gebruik ik hier en vandaag (= 28 januari) dan ook zeer regelmatig. Vandaag is namelijk de laatste dag van deze periode van mijn aanwezigheid hier, in de Hand in Hand Community. Half december ben ik, samen met Jeannette, aangekomen en over 2 dagen hoop ik, na 6 weken, weer even in Nederland terug te keren, (Jeannette is hier al een paar weken geleden vertrokken i.v.m. haar werk), om daarna opnieuw, eind maart reeds, weer samen met Jeannette naar Nkoranza te reizen. Voor deze situatie hebben de Ghanezen een in mijn ogen heel fraaie uitdrukking bedacht: “I’m going to come”! Erg kernachtig en tegelijk heel duidelijk! En zo vertrek ik morgen van hier, voor de eerste keer als de nieuwe directeur van deze prachtige leefgemeenschap, ga ik weer even terug naar Nederland, iets wat in de toekomst regelmatig zal gebeuren, elk jaar ga ik een keer of vier “heen en weer”. Zo hebben we het afgesproken en zo zal er ook (nog) meer ruimte zijn voor het locale leiderschap, voor de kundige Baffo, de zorgende Joe Ema en ook voor de jonge Paul, de workshopcoördinator. Het was voor mij echt een heel speciale periode, deze 6 weken, allereerst met alle bijzondere PCC party’s ter gelegenheid van Kerst en Nieuwjaar inclusief het Kerstspel en dat alles is op zich al heel speciaal. En natuurlijk was er dit keer ook de Overdracht en sindsdien ben ik hier hard aan de slag gegaan, met alles wat bij mijn nieuwe taak hoort, inclusief het opstellen van het Plan 2010, de begroting 2010 en met nog vele andere zaken. Wat zijn die 6 weken snel gegaan en wat voelt het goed, om nu echt en volledig deel uit te maken van deze unieke Community! Natuurlijk, het is fijn om even naar huis in Nederland te kunnen gaan en alle dierbaren weer te ontmoeten, maar tegelijkertijd zal ik ons nieuwe “thuis” hier in Nkoranza zeer zeker snel gaan missen, hoeveel contact er ook per telefoon, email en internet zal zijn. Want even zal ik dan geen prachtige glimlach van Lisa kunnen zien, geen oorverdovende huilbui van Kojo “runaway” Joseph of het drummen van Kofi Asare of van Kwame kunnen horen. Even geen ochtendwandelingen voor mij, geen fufu op zondag van Janet, geen balkende ezels vlak naast mijn bed, geen plotselinge en verrassende glimlach van Joyce of zo’n mooie lach van Kwame Addai.
Maar ik ben een bevoorrecht mens, want onze volgende periode in PCC komt er al weer heel snel aan. Zoals ik al zei: “I am going to come”!!
En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Een van die mooie, vaak heel simpele en juist daardoor heel duidelijke uitdrukkingen is momenteel erg op mij van toepassing en deze woorden gebruik ik hier en vandaag (= 28 januari) dan ook zeer regelmatig. Vandaag is namelijk de laatste dag van deze periode van mijn aanwezigheid hier, in de Hand in Hand Community. Half december ben ik, samen met Jeannette, aangekomen en over 2 dagen hoop ik, na 6 weken, weer even in Nederland terug te keren, (Jeannette is hier al een paar weken geleden vertrokken i.v.m. haar werk), om daarna opnieuw, eind maart reeds, weer samen met Jeannette naar Nkoranza te reizen. Voor deze situatie hebben de Ghanezen een in mijn ogen heel fraaie uitdrukking bedacht: “I’m going to come”! Erg kernachtig en tegelijk heel duidelijk! En zo vertrek ik morgen van hier, voor de eerste keer als de nieuwe directeur van deze prachtige leefgemeenschap, ga ik weer even terug naar Nederland, iets wat in de toekomst regelmatig zal gebeuren, elk jaar ga ik een keer of vier “heen en weer”. Zo hebben we het afgesproken en zo zal er ook (nog) meer ruimte zijn voor het locale leiderschap, voor de kundige Baffo, de zorgende Joe Ema en ook voor de jonge Paul, de workshopcoördinator. Het was voor mij echt een heel speciale periode, deze 6 weken, allereerst met alle bijzondere PCC party’s ter gelegenheid van Kerst en Nieuwjaar inclusief het Kerstspel en dat alles is op zich al heel speciaal. En natuurlijk was er dit keer ook de Overdracht en sindsdien ben ik hier hard aan de slag gegaan, met alles wat bij mijn nieuwe taak hoort, inclusief het opstellen van het Plan 2010, de begroting 2010 en met nog vele andere zaken. Wat zijn die 6 weken snel gegaan en wat voelt het goed, om nu echt en volledig deel uit te maken van deze unieke Community! Natuurlijk, het is fijn om even naar huis in Nederland te kunnen gaan en alle dierbaren weer te ontmoeten, maar tegelijkertijd zal ik ons nieuwe “thuis” hier in Nkoranza zeer zeker snel gaan missen, hoeveel contact er ook per telefoon, email en internet zal zijn. Want even zal ik dan geen prachtige glimlach van Lisa kunnen zien, geen oorverdovende huilbui van Kojo “runaway” Joseph of het drummen van Kofi Asare of van Kwame kunnen horen. Even geen ochtendwandelingen voor mij, geen fufu op zondag van Janet, geen balkende ezels vlak naast mijn bed, geen plotselinge en verrassende glimlach van Joyce of zo’n mooie lach van Kwame Addai.
Maar ik ben een bevoorrecht mens, want onze volgende periode in PCC komt er al weer heel snel aan. Zoals ik al zei: “I am going to come”!!
