Kwame Agagi
Vandaag het mooie verhaal van een kind met een heel stram lichaam, tegelijkertijd een kind, dat altijd een vloeiend ritme uitstraalt!
Een column over “grote” Kwame (groot in onderscheid van de kleine Kwame Addai en de nog kleinere Kwame Ayim), één van de kinderen van PCC, die in 1e instantie meestal niet erg opvalt.
Kwame wordt vaak vooral aangesproken met zijn koosnaam “Agagi”.
Agagi woont vanaf 1998 in Hand in Hand, dus inmiddels al 12 jaar (!) en daarmee behoort hij tot de langst verblijvende kinderen hier. Kwame kwam via het Osu Children’s Home in Accra, toen hij ongeveer 5 a 6 jaar oud was, naar PCC. Kwame moet dus nu ongeveer 17 of wellicht 18 jaar oud zijn, maar hij heeft slechts de lengte van een jongen van 10-12.
Agagi valt op als hij rondloopt, doordat maar weinig delen van zijn lichaam echt recht en soepel zijn. Hij loopt vrijwel altijd met gebogen knieën en armen plus een enigszins gekromde rug en hij heeft een speciale, wat stotende of huppelende loop. Zijn bewegingen zijn stram, de motoriek is behoorlijk gestoord en rennen zit er voor hem zeker niet in. Kwame heeft naast zijn verstandelijke beperking ook last van epilepsie en ondanks de medicatie krijgt hij regelmatig epileptische aanvallen. Na zo’n aanval is hij een poosje stil en een beetje verdwaasd, maar vlak daarna gaat hij weer gewoon verder, heel bijzonder om te zien.
Hij heeft een breed en nogal star gezicht, maar gelukkig is hij op diverse momenten uitstekend in staat om zijn lach te laten doorbreken en die is zeer aanstekelijk en vertederend!
Agagi praat niet of nauwelijks, hooguit geeft hij een schreeuw als hij het ergens niet mee eens is of hij klapt heel enthousiast in zijn handen, als hij erg blij is. Maar met alles wat in zijn lijf zit, kan hij wel vrijwel continue diverse ritmes tot uitdrukking brengen. Bij elk ritme dat hij hoort humt hij zachtjes mee en vervolgens vertaalt dat zich al snel in een bijpassende ritmische beweging van zijn hele lichaam. Zijn arm begint vrijwel automatisch het ritme in de lucht te zwaaien en met zijn hand maakt hij dan tegelijk de goede drumbewegingen. Want drummen, dat kan hij geweldig!
Het zal dan ook geen verbazing wekken dat Kofi Asare, onze Music master, zijn grote voorbeeld is. Af en toe lopen zij gezamenlijk tijdens het wandeluurtje in de ochtend, een prachtig duo, als je hen samen ziet lopen en bewegen! Allebei moeilijke lopers, maar samen in perfecte harmonie!
Ooit had iemand bedacht dat het wel goed zou zijn om Agagi een eigen drum te geven en een mooier geschenk kun je hem niet geven! Elke morgen heel vroeg, zeg maar vanaf 4.30 uur of zo, begon hij te drummen, tot zijn omgeving het zat werd en de drum ’s morgens vroeg buiten zijn handbereik werd gezet.
Overdag gaat Agagi naar de Shalom special school, maar zijn mooiste momenten beleeft Kwame als er hier in Hand in Hand muziek gemaakt wordt en dat is gelukkig heel vaak. Ondanks zijn beperkte bewegingen eist hij dan zijn plaats op en drumt hij enthousiast mee in de muziekgroep, als een volleerde djembé speler en in feite is hij dat ook! Zijn lichaam lijkt, ondanks alle beperkingen, speciaal gemaakt om goed te kunnen drummen, hij kan dat ook urenlang volhouden en er geweldig van genieten! En natuurlijk genieten wij allemaal van zijn spel en van zijn grote toewijding aan het ritme van de drum.
Kwame Agaggi: PCC heeft in veel opzichten weer muziek in zijn leven gebracht, Hallelujah!
Agagi woont vanaf 1998 in Hand in Hand, dus inmiddels al 12 jaar (!) en daarmee behoort hij tot de langst verblijvende kinderen hier. Kwame kwam via het Osu Children’s Home in Accra, toen hij ongeveer 5 a 6 jaar oud was, naar PCC. Kwame moet dus nu ongeveer 17 of wellicht 18 jaar oud zijn, maar hij heeft slechts de lengte van een jongen van 10-12.
Agagi valt op als hij rondloopt, doordat maar weinig delen van zijn lichaam echt recht en soepel zijn. Hij loopt vrijwel altijd met gebogen knieën en armen plus een enigszins gekromde rug en hij heeft een speciale, wat stotende of huppelende loop. Zijn bewegingen zijn stram, de motoriek is behoorlijk gestoord en rennen zit er voor hem zeker niet in. Kwame heeft naast zijn verstandelijke beperking ook last van epilepsie en ondanks de medicatie krijgt hij regelmatig epileptische aanvallen. Na zo’n aanval is hij een poosje stil en een beetje verdwaasd, maar vlak daarna gaat hij weer gewoon verder, heel bijzonder om te zien.
Hij heeft een breed en nogal star gezicht, maar gelukkig is hij op diverse momenten uitstekend in staat om zijn lach te laten doorbreken en die is zeer aanstekelijk en vertederend!
Agagi praat niet of nauwelijks, hooguit geeft hij een schreeuw als hij het ergens niet mee eens is of hij klapt heel enthousiast in zijn handen, als hij erg blij is. Maar met alles wat in zijn lijf zit, kan hij wel vrijwel continue diverse ritmes tot uitdrukking brengen. Bij elk ritme dat hij hoort humt hij zachtjes mee en vervolgens vertaalt dat zich al snel in een bijpassende ritmische beweging van zijn hele lichaam. Zijn arm begint vrijwel automatisch het ritme in de lucht te zwaaien en met zijn hand maakt hij dan tegelijk de goede drumbewegingen. Want drummen, dat kan hij geweldig!
Het zal dan ook geen verbazing wekken dat Kofi Asare, onze Music master, zijn grote voorbeeld is. Af en toe lopen zij gezamenlijk tijdens het wandeluurtje in de ochtend, een prachtig duo, als je hen samen ziet lopen en bewegen! Allebei moeilijke lopers, maar samen in perfecte harmonie!
Ooit had iemand bedacht dat het wel goed zou zijn om Agagi een eigen drum te geven en een mooier geschenk kun je hem niet geven! Elke morgen heel vroeg, zeg maar vanaf 4.30 uur of zo, begon hij te drummen, tot zijn omgeving het zat werd en de drum ’s morgens vroeg buiten zijn handbereik werd gezet.
Overdag gaat Agagi naar de Shalom special school, maar zijn mooiste momenten beleeft Kwame als er hier in Hand in Hand muziek gemaakt wordt en dat is gelukkig heel vaak. Ondanks zijn beperkte bewegingen eist hij dan zijn plaats op en drumt hij enthousiast mee in de muziekgroep, als een volleerde djembé speler en in feite is hij dat ook! Zijn lichaam lijkt, ondanks alle beperkingen, speciaal gemaakt om goed te kunnen drummen, hij kan dat ook urenlang volhouden en er geweldig van genieten! En natuurlijk genieten wij allemaal van zijn spel en van zijn grote toewijding aan het ritme van de drum.
Kwame Agaggi: PCC heeft in veel opzichten weer muziek in zijn leven gebracht, Hallelujah!
