Een stille kracht
Elke groep en iedere gemeenschap kent mensen die snel opvallen, personen die heel gemakkelijk op de voorgrond treden en de aandacht bijna automatisch voor zich opeisen.
En natuurlijk zijn er in alle groepen en gemeenschappen ook mensen die je nauwelijks opmerkt, mensen die graag op de achtergrond blijven en die je daardoor gemakkelijk over het hoofd dreigt te zien.
In Hand in Hand is het natuurlijk niet anders, wij kunnen prima voorspellen welke kinderen bij nieuwe bezoekers al snel zullen opvallen (wat dacht u van: Michael, Kojo Patrick, Steven, M’Afia, John Papa??) en welke personen ook na een langere periode vaak maar weinig aandacht krijgen. Van die laatste groep wil ik vandaag graag iemand eens “in the spotlights” zetten, nl. onze stille kracht Zachariah.
Hij is geboren in 1984, nu dus 27 jaar oud en komt uit Nkwabeng, een dorpje in de buurt van Nkoranza, waar hij met zijn oude oma woonde. Helaas werd hij daar erg verwaarloosd. In 2002 is hij naar Hand in Hand gekomen om in onze beschutte werkplaats aan de slag te gaan. Echter, al snel daarna bleek zijn oma helemaal uit beeld verdwenen en sindsdien is Zachariah een vaste bewoner van PCC geworden. Hij levert een stevige bijdrage aan het werk in de Community, zowel in de beschutte werkplaats als in de keuken en daarnaast zorgt hij op bijzondere wijze voor onze ezels.
Zachariah heeft een verstandelijke beperking en spreekt daardoor in het geheel niet, al brengt hij wel af en toe een zacht hummend / steunend geluid voort. Hij staat vaak langdurig zijn handen te wringen en lacht je dan regelmatig zeer vertederend toe. Die glimlach breekt vaak ook door, als je hem een hand geeft of hem anderszins een positief gevoel kunt geven.
Met onze 4 ezels heeft Zachariah een heel speciale relatie, hij is degene, die ze prima verzorgt en die hun stal schoonmaakt. Hij loopt ’s avonds wel eens uren rond, soms zelfs rennend, om ze bij elkaar te drijven en ze dan naar hun nachtverblijf te brengen.
Hij heeft heel goed geleerd hoe je een ezel moet benaderen zonder een forse trap van de achterpoten te krijgen. Zach pakt ze vaak resoluut bij de oren vast, dan volgt die ezel hem wel en als hij geluk heeft lopen de andere ezels vanzelf achter die eerste ezel aan.
Elke morgen spant Zachariah één van de ezels voor de ezelskar en dan maakt hij een poosje een tour met zo’n 10 van onze kleinere kinderen, die in de bak van de kar zitten mee te hobbelen en te genieten. En niemand springt onderweg van boord, zelfs Kojo Joseph niet!
In de keuken is Zachariah een zeer gewaardeerde hulp van Janet, hij is enorm sterk en je ziet hem vaak sjouwen met brandhout of het zware roerwerk doen in de grote kookpot (zie de foto), meewerken met het afwassen (dat is in PCC, met 100 eters, bepaald geen kleine klus!) of helpen bij het schillen van voedsel etc. etc.. Hij spreekt niet, maar als Janet “Zachariah” roept, dan komt hij onmiddellijk!
Hij kan een hele tijd stil voor je blijven staan en je dan blijven aanstaren, je zou dan zo graag weten wat hij op zo’n moment allemaal denkt. Zachariah heeft zo’n blik, waarvan mensen soms zeggen: “hij kijkt je steeds met van die trouwe hondenogen aan”. Hij observeert en denkt en zegt helaas niets, maar zijn ogen spreken wel en zeggen genoeg.
Bij de recente officiële opening van de nieuwe keuken hebben wij Zachariah een hoofdrol toebedeeld en hij genoot er zichtbaar van. Met een mooi overhemd en een fraaie stropdas was hij één van degenen, die het lint mocht doorknippen van “zijn” nieuwe keuken! Iedereen gunde hem deze eer en hij werd dan ook luid toegejuicht toen hij in zijn nette kleding (bepaald niet zijn dagelijkse outfit!) op het toneel verscheen!
Zachariah, een sterke man, die gelukkig heel lief is voor de andere bewoners, ook voor de kleintjes (kijk maar eens naar de tedere foto van een paar jaar geleden van Zach met Kojo Joseph). Een onopvallende en stille kracht in onze Community, die geniet van mens en dier, van zijn eten en van zijn rustige en overzichtelijke leven in Hand in Hand, waar hij in één van de huisjes voor semi-zelfstandig wonen verblijft, samen met zijn maatje Simon.
De Lofzang van Zachariah zal nooit over zijn lippen komen, maar zijn dagelijkse uitstraling is een lofzang op zijn leven in Hand in Hand.
Dank je wel, Zachariah, voor al je inzet en blijf s.v.p. genieten van jouw mooie en rustige leven in Hand in Hand, jouw thuis.
In Hand in Hand is het natuurlijk niet anders, wij kunnen prima voorspellen welke kinderen bij nieuwe bezoekers al snel zullen opvallen (wat dacht u van: Michael, Kojo Patrick, Steven, M’Afia, John Papa??) en welke personen ook na een langere periode vaak maar weinig aandacht krijgen. Van die laatste groep wil ik vandaag graag iemand eens “in the spotlights” zetten, nl. onze stille kracht Zachariah.
Hij is geboren in 1984, nu dus 27 jaar oud en komt uit Nkwabeng, een dorpje in de buurt van Nkoranza, waar hij met zijn oude oma woonde. Helaas werd hij daar erg verwaarloosd. In 2002 is hij naar Hand in Hand gekomen om in onze beschutte werkplaats aan de slag te gaan. Echter, al snel daarna bleek zijn oma helemaal uit beeld verdwenen en sindsdien is Zachariah een vaste bewoner van PCC geworden. Hij levert een stevige bijdrage aan het werk in de Community, zowel in de beschutte werkplaats als in de keuken en daarnaast zorgt hij op bijzondere wijze voor onze ezels.
Zachariah heeft een verstandelijke beperking en spreekt daardoor in het geheel niet, al brengt hij wel af en toe een zacht hummend / steunend geluid voort. Hij staat vaak langdurig zijn handen te wringen en lacht je dan regelmatig zeer vertederend toe. Die glimlach breekt vaak ook door, als je hem een hand geeft of hem anderszins een positief gevoel kunt geven.
Met onze 4 ezels heeft Zachariah een heel speciale relatie, hij is degene, die ze prima verzorgt en die hun stal schoonmaakt. Hij loopt ’s avonds wel eens uren rond, soms zelfs rennend, om ze bij elkaar te drijven en ze dan naar hun nachtverblijf te brengen.
Hij heeft heel goed geleerd hoe je een ezel moet benaderen zonder een forse trap van de achterpoten te krijgen. Zach pakt ze vaak resoluut bij de oren vast, dan volgt die ezel hem wel en als hij geluk heeft lopen de andere ezels vanzelf achter die eerste ezel aan.
Elke morgen spant Zachariah één van de ezels voor de ezelskar en dan maakt hij een poosje een tour met zo’n 10 van onze kleinere kinderen, die in de bak van de kar zitten mee te hobbelen en te genieten. En niemand springt onderweg van boord, zelfs Kojo Joseph niet!
In de keuken is Zachariah een zeer gewaardeerde hulp van Janet, hij is enorm sterk en je ziet hem vaak sjouwen met brandhout of het zware roerwerk doen in de grote kookpot (zie de foto), meewerken met het afwassen (dat is in PCC, met 100 eters, bepaald geen kleine klus!) of helpen bij het schillen van voedsel etc. etc.. Hij spreekt niet, maar als Janet “Zachariah” roept, dan komt hij onmiddellijk!
Hij kan een hele tijd stil voor je blijven staan en je dan blijven aanstaren, je zou dan zo graag weten wat hij op zo’n moment allemaal denkt. Zachariah heeft zo’n blik, waarvan mensen soms zeggen: “hij kijkt je steeds met van die trouwe hondenogen aan”. Hij observeert en denkt en zegt helaas niets, maar zijn ogen spreken wel en zeggen genoeg.
Bij de recente officiële opening van de nieuwe keuken hebben wij Zachariah een hoofdrol toebedeeld en hij genoot er zichtbaar van. Met een mooi overhemd en een fraaie stropdas was hij één van degenen, die het lint mocht doorknippen van “zijn” nieuwe keuken! Iedereen gunde hem deze eer en hij werd dan ook luid toegejuicht toen hij in zijn nette kleding (bepaald niet zijn dagelijkse outfit!) op het toneel verscheen!
Zachariah, een sterke man, die gelukkig heel lief is voor de andere bewoners, ook voor de kleintjes (kijk maar eens naar de tedere foto van een paar jaar geleden van Zach met Kojo Joseph). Een onopvallende en stille kracht in onze Community, die geniet van mens en dier, van zijn eten en van zijn rustige en overzichtelijke leven in Hand in Hand, waar hij in één van de huisjes voor semi-zelfstandig wonen verblijft, samen met zijn maatje Simon.
De Lofzang van Zachariah zal nooit over zijn lippen komen, maar zijn dagelijkse uitstraling is een lofzang op zijn leven in Hand in Hand.
Dank je wel, Zachariah, voor al je inzet en blijf s.v.p. genieten van jouw mooie en rustige leven in Hand in Hand, jouw thuis.
