De boys van de beschutte werkplaats

Na de vorige Alberts Corner, over de ladies van de beschutte werkplaats, heb ik natuurlijk geen keuze, deze keer moet ik de schijnwerpers op de mannen van de workshop richten!

Het zijn mooie en sterke jongemannen, die hier elke dag aan de slag gaan en die zich, ondanks hun beperking, heel nuttig weten dankzij hun werk in de beschutte werkplaats. Dat geldt zeker voor de 6 jongemannen die op een weefgetouw werkzaam zijn. Zij zijn heel trots op hun werkplek en laten graag aan iedere bezoeker zien hoe zo’n uiterst ingewikkeld Ghanees weefgetouw nu precies functioneert. Ze zitten vlak naast elkaar in de relatief smalle ruimte, waar de weefgetouwen van de workshop opgesteld staan: Kwame Nkrumah, Charles, Latif, John Fabeson, Kwame Evans en Kojo Evans. En …….., heel verrassend, tegenwoordig zit Bridget daar als eerste en enige dame gewoon tussenin! Zij is daar wat trots op en wij zijn ook erg trots op haar, vooral ook als wij bedenken hoezeer haar spastische lichaam haar belemmert. En dat geldt wellicht nog meer voor Kojo Evans. Als ik hem en Bridget achter de weefgetouwen zie, dan voel ik heel veel bewondering voor hun doorzettingsvermogen!
 
De stof, die uiteindelijk op de weefgetouwen gemaakt word, heet kente en ziet er prachtig uit, dat komt ook door de mooie, primaire kleuren. De kente wordt daarna elders in de workshop verwerkt in o.a. speciale tassen en etuis, maar ook in shawls en andere voorwerpen van stof. Deze voorwerpen vinden gretig aftrek bij onze bezoekers, zeker als men bij de rondleiding gezien heeft hoeveel moeite onze jongens moeten doen voor elke centimeter van deze kente. Kente maken is een langdurig en geduldig proces!
 
De stoere boys van de workshop komen we ook tegen bij het werk rond de glasoven, waar het glas van lege flessen eerst kapotgeslagen wordt en daarna verhit en gesmolten wordt in mals met diverse vormen, o.a. voor kralen etc. Omdat de meeste flessen groen zijn, levert dat uiteindelijk veel groene kralen op, maar soms hebben we ook wel doorzichtige en blauwe.
 
En weer andere jongens werken mee in de kralenhal. Sommige van hen blijken daar best veel te kunnen presteren, bij anderen lijkt het vooral bezigheidstherapie te zijn, bijv. bij Dela. En ook Kofi Asare is in de beads hall geen groot producent, zijn belangrijkste rol ligt misschien ook niet in de productie, maar veelmeer in zijn functie tijdens de ochtendpauzes. Dan pakt hij namelijk steevast de drums en maakt voor alle werkers en caregivers prachtige muziek, die iedereen blij maakt en in beweging zet.
 
De grote boys van de workshop delen behalve het weven nog een andere passie met elkaar en dat is het voetballen! Elke ochtend om 07.00 uur verzamelen zij zich op het PCC voetbalveld en spelen daar dan een partijtje van een half uur, alsof hun leven ervan afhangt.
En gelukkig genieten ze tijdens de ochtendbreak van de workshop om 10.30 uur niet alleen van de muziek van Kofi Asare, die zijn drums naast het voetbalveld heeft opgesteld, maar kunnen ze ook nog een half uurtje met elkaar voetballen.
De lol overheerst, maar het voetballen wordt wel heel serieus genomen en elk doelpunt wordt groots gevierd.
 
We noemen de werkplaats terecht een beschutte werkplaats, want hier vinden alle jongens en meisjes een nuttige dagbesteding en tevens veel plezier, goede gemeenschapszin en vooral het gevoel gewaardeerd te worden en nuttig bezig te zijn.
We hopen dat onze jongeren hier nog vele jaren beschutting mogen vinden en dat alle lezers en bezoekers de door hen gemaakte producten zullen blijven bewonderen en kopen! Want alles wordt hier met heel veel liefde en dankzij grote inzet gemaakt, dat moet toch een prachtige gedachte zijn bij uw aankoop!?!